Το καίριο σήμερα είναι η διατύπωση του αυτονόητου. Αυτονόητο στις μέρες μας θα έπρεπε να είναι ότι τα πολιτικά στελέχη ξεπερνούν το συναίσθημα αυτοσυντήρησης που έχουν αναπτύξει προκειμένου να επιβιώσουν στο παλαιοκομματικό πολιτικό περιβάλλον.
Ήδη και μόνο με την προοπτική των εκλογών η αυτοσυγκέντρωση των κυβερνητικών στελεχών έχει ήδη τεθεί σε δοκιμασία.
Ήδη και μόνο με την προοπτική των εκλογών κάθε ουσιαστική προσπάθεια μεταρρύθμισης ευθέως τορπιλίζεται από τους όποιους εμπλεκόμενους, με την ελπίδα της ανατροπής των μεταρρυθμίσεων μέσω των εκλογών.
Ήδη και μόνο με την προοπτική των εκλογών ο Πρόεδρος και τα στελέχη της Ν.Δ. βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης πολιτικής σχιζοφρένειας, καθώς αντιπολιτεύονται υπερψηφίζοντας.
Σήμερα που η χώρα οφείλει να κάνει υπέρβαση αποτελεσματικότητας, να μη δώσει δικαίωμα εκπαραθύρωσής της από την ευρωζώνη, να μην οδηγηθεί στην πλήρη κατάρρευση και το οριστικό περιθώριο, η προσήλωση όλων έχει στραφεί στις δημοσκοπήσεις, στον κατακερματισμό του πολιτικού χάρτη και στο καθημερινό reality show προσχωρήσεων και αποχωρήσεων από τα κόμματα. Με αυτόν τον τρόπο δικαίως η κοινή γνώμη τρομοκρατείται από την εικόνα της χώρας που χάνεται και των κομμάτων που χτενίζονται.
Σήμερα κυνικά, ωμά, ο κύριος Σαμαράς με τη δική του μικρή, ιδιοτελή στόχευση, έχει οδηγήσει τη χώρα σε ατέρμονη προεκλογική περίοδο και έχει αναλάβει την ευθύνη αποπροσανατολισμού της από τη βασική της στόχευση.
