23 Σεπ 2012

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ – Ο ΞΑΔΕΡΦΟΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ι


      Γιά όσο καιρό ο Αλέξης ήταν απασχολημένος με την ανακαίνηση του δικού του σπιτιού και έκανε μαθήματα διοίκησης εργοστασίου και αγλλικών, δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθούμε λίγο και με το δικό μας σπίτι. Το σπίτι το διοικούσε πια ο ξάδερφος Βενιαμίν. Θα μου πείτε πως ένας ξάδερφος προκρίθηκε να διοικήσει το σπίτι; Είναι λίγο παλιά ιστορία. Πριν πολλά χρόνια είχαν κατηγορήσει τον πατέρα ότι έκλεβε το εργοστάσιο. Τότε άρχισαν προβλήματα και στο εργοστάσιο και στο σπίτι. Οι ανταγωνιστές του πατέρα του έκαναν μήνυση και τον έστειλαν στο δικαστήριο. Αλλά να 'ταν μόνο αυτοί ... μέσα στο ίδιο μας το σπίτι ο μετέπειτα διαχειριστής και οι φίλοι του μας έλεγαν: “Ακόμη με τους κλέφτες είστε; Ποιό σπίτι, δεν υπάρχει πλέον σπίτι”. Πληγωνόμασταν και προσπαθούσαμε να το ξεπεράσουμε αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Που να ξέραμε ότι όταν πέθανε ο πατέρας αυτοί οι φίλοι του διαχειριστή και ο διαχειριστής θα αναλάμβαναν τη διαχείριση του σπιτιού! πώς τα φέρνει η ζωή καμιά φορά! Τέλος πάντων. Τη δύσκολη εκείνη την εποχή λοιπόν ήρθε σπίτι ο ξάδερφος Βενιαμίν. Δούλευε σε πολύ μικρότερο εργοστάσιο που είχε κλείσει αλλά είχε καλές σπουδές, καθηγητής ολόκληρος, και ακόμη καλύτερες δημόσιες σχέσεις (κάτι σαν έναν καθηγητή που εμφανίστηκε τώρα τελευταία και έχει το ταμείο του εργοστασίου). Ο μπαμπάς μας είπε ότι χρειαζόταν εκείνη τη δύσκολη ώρα τέτοιους ανθρώπους και τον καλοδεχτήκαμε. Έγινε αμέσως και χωρίς πολλά πολλά διευθυντής σε πολλά τμήματα του εργοστασίου, αλλά κακά τα ψέμματα. Το σπίτι δεν το ήξερε, γιατί ήρθε μεγάλος στην ηλικία σ'αυτό. Θέση με τη θέση φαίνεται ότι η όρεξη του ξαδέρφου Βενιαμίν άνοιξε και δεν έκρυβε πλέον τη φιλοδοξία του. Βέβαια δεν εντέδρασε όταν ο διαχειριστής παρέδωσε το σπίτι στον μεγαλύτερο γιο του πατέρα, όταν ετοιμαζόντουσαν να τον διώξουν από το εργοστάσιο. Μέρα με τη μέρα όμως έδειχνε τις προθέσεις του. Επειδή όμως δεν ήξερε το σπίτι ανέλαβαν να τον υποστηρίξουν οι φίλοι του διαχειριστή που έψαχναν κάποιον για να αμφισβητήσει την κυριαρχία του μεγάλου γιού του πατέρα, που είχε βρε παιδί μου αυτό που ο διαχειριστής ποτέ δεν κατάφερε. Να τον αγαπάει ο λαός. Στην πρώτη στραβή που έγινε όταν ο μεγάλος γιος του πατέρα δεν κατάφερε να πάρει τη διοίκηση του εργοστασίου, ο ξάδερφος Βενιαμίν έδειξε τα δόντια του και διεκδίκησε το σπίτι. Δεν τα κατάφερε όμως να το πάρει. Τότε ζήτησε να πάρει τον ένα όροφο για να κάνει δικό του “Όμιλο”. Πάλι δεν τα κατάφερε. Και δεν έφταναν όλα αυτά ο μεγάλος γιος του πατέρα πήρε φόρα και πήρε και το εργοστάσιο και πάλι. Ο ξάδερφος Βενιαμίν έπρεπε να περιμένει .... Συνεχίζεται ....