23 Δεκ 2019

Σωκράτης Ξυνίδης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνονθύλευμα πολιτικών παραγοντίσκων»

Σωκράτης Ξυνίδης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνονθύλευμα πολιτικών παραγοντίσκων»
Άρθρο του πρώην Υπουργού Σωκράτη Ξυνίδη, για τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ
Η προσπάθεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να οικειοποιηθεί την ιστορία του ΠΑΣΟΚ, την πολιτική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου και την σοσιαλδημοκρατική του τοποθέτηση στον πολιτικό χάρτη είναι πλέον αποδεδειγμένη.
Πανηγυρική εικόνα επιβεβαίωσης της ανεπιστρεπτί πολιτικής μετατόπισης, οι δηλώσεις του κ. Τσίπρα ακριβώς μπροστά από τον λογότυπο του PES. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατίθεται στον πολιτικό χάρτη από τον ανερμάτιστο ριζοσπαστισμό του, στον πολιτικό ρεαλισμό της σοσιαλδημοκρατίας.
Τα υποτιθέμενα ριζοσπαστικά του στοιχεία είτε αποχώρησαν μετά την πρώτη του κυβέρνηση είτε αδρανοποιήθηκαν στις παρυφές του, ως μειοψηφίες  μικρής πολιτικής επιρροής.
Πώς θα σας φάνταζε ο κ.Λαφαζάνης ή η κ. Κωνσταντοπούλου σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ; Προφανώς μη συμβατοί. Πόση είναι άραγε η πολιτική επιρροή των 54 στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ; Μικρή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με το σημερινό, διευρυμένο οργανωτικά προφίλ, είναι ένα συνονθύλευμα πολιτικών παραγοντίσκων.
Παλαιότερων -που οι περισσότεροι εξ αυτών μετακινήθηκαν σε αυτόν χάριν της συνέχισης της νομής της εξουσίας- και νεότερων – που τους άρεσε πολύ η γνωριμία με την εξουσία.
Μπορεί με αυτές τις παραμέτρους ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας Προοδευτικής Παράταξης που θα εμπνεύσει τους πολίτες να συμμετάσχουν; που θα τους κάνει να νιώσουν ασφαλείς και προστατευμένοι κοινωνικά από τον πολιτικό τους σχηματισμό; που θα πιστέψουν ότι τους περιγράφει ένα όραμα και ένα σχέδιο που θα τους βγάλει από την κατάθλιψη της κρίσης στο φως της δημιουργικότητας και της προόδου; Αν τα ερωτήματα αυτά τεθούν σε δημοσκόπηση η καταφατική απάντηση δεν θα συγκεντρώσει διψήφιο νούμερο. Άρα πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ; Με τα επιδόματα; Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ αν πρέπει να ταυτοποιηθεί με κάποιο από τα κόμματα της μεταπολίτευσης μάλλον με την Ένωση Κέντρου προσομοιάζει και όχι με το ΠΑΣΟΚ.
Μήπως ο κ. Μητσοτάκης αποτελεί ένα – έστω και προσωρινό – καταφύγιο των πολιτικά φιλελεύθερων πολιτών; Των πολιτών που τάσσονται υπέρ των αλλαγών στο πολιτικό σύστημα και στην ελληνική κοινωνία; Ακόμη και εάν υποθέσουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης ανάγκαζε την ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του να εγκαταλείψει τη ΝΔ, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατόν να συμβεί με την καραμανλική πτέρυγα. Και προοδευτική κεντρώα παράταξη με Καραμανλή είναι έννοιες ασύμβατες.
Η Προοδευτική Παράταξη θα ξαναδημιουργηθεί. Όμως όχι από την καρικατούρα του ΣΥΡΙΖΑ. Θα συμμετάσχουν πολλοί που ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Πολλοί περισσότεροι που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Θα συμμετάσχουν και πολίτες που στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν Κυριάκο Μητσοτάκη. Και φυσικά και ΚΙΝΑΛ. Και Ποτάμι παλαιότερα. Και Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Και ΔΗΜΑΡ. Ακόμη και πολίτες που δεν συμμετέχουν σήμερα ούτε στην πολιτική ζωή ούτε στον δημόσιο διάλογο. Και πάνω από όλα από νέους ανθρώπους. Που θέλουν μια «κανονική» χώρα και μια «κανονική» ζωή. Όπως σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έζησαν, φοίτησαν και εργάστηκαν. Και που καταλήγουν στο ότι «Η δημοκρατία δεν ανάγεται πλέον σήμερα μόνο και μόνο στην καθολική ψήφο. Αποτελεί έναν περίτεχνο συμβιβασμό ανάμεσα στον πολιτικό φιλελευθερισμό και τη σοσιαλιστική ισότητα των ευκαιριών». (Pascal Bruckner «Η Μελαγχολική Δημοκρατία» σελ. 16).