Από 1ης Ιουλίου είναι γνωστό ότι με Νόμο του Υπουργείου Ανάπτυξης καταργείται η υποχρέωση δημοσίευσης των ισολογισμών των εταιρειών στις εφημερίδες και αντικαθίσταται με ανάλογη υποχρέωση ανάρτησής τους σε ιστοσελίδα των εταιρειών στο διαδίκτυο. Από όλον τον επιχειρηματικό κόσμο αλλά και τους διεθνείς αναπτυξιακούς οργανισμούς θεωρήθηκε ότι η καταργηθείσα δημοσίευση προσέθετε αντιαναπτυξιακό οικονομικό και διοικητικό κόστος και η νομοθετική παρέμβαση έγινε ενθουσιωδώς αποδεκτή. Το μέχρι τώρα καθεστώς υποχρέωνε τις εταιρείες να δημοσιεύουν τους ισολογισμούς τους, μεταξύ των άλλων, και σε μια τοπική εφημερίδα. Με Κοινή Υπουργική Απόφαση συντάσσεται ο κατάλογος των εντύπων τα οποία έχουν τις τυπικές προϋποθέσεις.
Τις μέρες αυτές παρατήρησα ότι η ΣΕΚΑΠ ΑΕ και η θυγατρική της BIOS δημοσίευσαν τους ισολογισμούς τους στο σύνολο του τοπικού τύπου και μάλιστα και σε έντυπα που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του Νόμου και δεν περιλαμβάνονται στην Κοινή Υπουργική Απόφαση. Να φανταστώ ότι η ΣΕΚΑΠ και η θυγατρική της έχουν ξεπεράσει πλήρως τα οικονομικά τους προβλήματα. Δεδομένου ότι η κάθε δημοσίευση των δύο εταιρειών είναι 1.500 ευρώ και τα τοπικά έντυπα είναι 9, το κοστούμι των δημοσιεύσεων ανέρχεται σε 13.500 ευρώ. Οι μέτοχοι (ΑΤΕ – ΣΕΚΕ - Σωματείο συνταξιούχων-εργαζομένων) εγκρίνουν τέτοια σπατάλη; Επί πόσα χρόνια επαναλαμβάνεται η σπατάλη αυτή προκειμένου κάποιοι να κάνουν δημόσιες σχέσεις; Ακόμη και σήμερα; στην πλέον κρίσιμη περίοδο της εταιρείας;
Κάποιοι σ’αυτή τη χώρα δεν θα βάλουν ποτέ μυαλό.
