Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θα κάνω κάποιες αναφορές στα πολλά και σημαντικά που ειπώθηκαν σήμερα σ' αυτή την αίθουσα, που πιστεύω ότι θα πρέπει να σχολιάσω.
Καταρχάς, τέθηκε ένα ερώτημα στην αίθουσα: Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή λύση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Νομίζω, θα πρέπει να καταλήξουμε και έχουμε ήδη καταλήξει, όπως προκύπτει από όλες τις τοποθετήσεις, ότι με θαρραλέες αποφάσεις και με μεγάλη προσπάθεια, κυρίως του ίδιου του Πρωθυπουργού της χώρας, αποτρέψαμε τα χειρότερα και βάζουμε τις βάσεις για τη νέα πορεία και την ανάπτυξη της χώρας.
Η πίστη μας, η απόλυτη πίστη μας, είναι ότι θα τα καταφέρουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Και αυτή είναι η καθημερινή μας προσπάθεια, με δεδομένη τη δύσκολη κατάσταση που παραλάβαμε.
Σε περίπτωση που, για οποιονδήποτε λόγο, αυτό δεν καταστεί δυνατόν, είναι προφανές και έχει δηλωθεί σε κάθε στάση όλης αυτής της ιστορίας, ότι εμείς είμαστε υπέρ της ευρωπαϊκής λύσης. Βέβαια, όλες αυτές τις ημέρες, βλέπουμε πως αυτή η προσπάθεια είναι μεγάλη και μάλιστα, είναι και αντικείμενο διαπραγμάτευσης μερικές φορές.
Εάν ευοδωθεί αυτή η στήριξη και η διαπραγμάτευση, βεβαίως και θα την χαιρετίσουμε, μακάρι βέβαια μην χρειαστεί να την ενεργοποιήσουμε ποτέ. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, όμως, εάν δεν υπάρξει αυτή η πορεία και η χώρα έχει ανάγκες, θα πρέπει να μένουν ζωντανά όλα τα εναλλακτικά σενάρια. Διότι αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον, επιτάσσει δηλαδή τη δυνατότητα της χώρας να έχει επιλογές και -τη συγκεκριμένη στιγμή- να επιλέξει αυτό που είναι υπέρ των συμφερόντων της.
Υπήρξε μία αρκετά μεγάλη αναφορά, σε σχέση με το αν καθυστερήσαμε ή όχι. Νομίζω, ότι αυτό το απάντησε ο Πρόεδρος στην ομιλία του, χρησιμοποιώντας τη διατύπωση, ότι ουδείς, ούτε και εμείς, μπορούσαμε να προβλέψουμε την ακριβή κατάσταση της χώρας, με τους σκελετούς από τα ντουλάπια που βρίσκαμε μπροστά μας, αλλά πολύ περισσότερο και όλη αυτή την εξέλιξη σε διεθνές επίπεδο, με την επίθεση των κερδοσκόπων. Άρα, αυτή η κουβέντα, νομίζω ότι δεν έχει πλέον σημασία.
Τέθηκε η σκέψη από αρκετούς ομιλητές, ότι δεν πρέπει να αναφέρεται πως δεν είναι αυτή η πολιτική μας και πως οδηγεί στο συμπέρασμα, είπαν, ότι το να σώσουμε τη χώρα, δεν είναι πολιτική ΠΑΣΟΚ. Νομίζω ότι αυτό ήταν ένα σόφισμα, που ακούστηκε σε αυτή την αίθουσα.
Το «δεν είναι αυτή η πολιτική μας» απαντά σε ένα συγκεκριμένο θέμα, που τέθηκε ως κατηγορία από τη Νέα Δημοκρατία και μόνο, ότι «είπαμε ψέματα στον Ελληνικό λαό» - εκεί απαντά. Και επειδή - συγχωρήστε μου την έκφραση - «την ψυλλιάστηκα», το τι θα γινόταν δηλαδή με το «άδικα μέτρα», φρόντισα να βάλω μία παρένθεση στη δική μου τοποθέτηση: ότι είναι άδικα, γιατί βαρύνονται πολύ αυτοί που έχουν τη μικρότερη ευθύνη. Άρα, και εδώ, ας μην γίνεται περαιτέρω χρήση της λέξης, γιατί ήταν πολύ συγκεκριμένο το πώς ειπώθηκε το «άδικα».
Σύντροφοι, νομίζω ότι κανείς στο ΠΑΣΟΚ δεν το θέλει, και πρώτος απ' όλους εγώ που έχω αυτή την ευθύνη, να βρίσκομαι ανάμεσα σε συντρόφους που αισθάνονται αδικημένοι, περιθωριοποιημένοι, αποκλεισμένοι ή πικραμένοι.
Υπονοήθηκε, σε κάποιες τοποθετήσεις, ότι «δεν πάμε όλοι μαζί». Μου κάνει εντύπωση, το ότι ειπώθηκε από συντρόφους που, κατά καιρούς, έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο Κίνημα, σε καίριους τομείς, και ιδίως του σκληρού πυρήνα της Οργάνωσης. Διότι πραγματικά, θα ανησυχούσα πάρα πολύ, εάν αυτό το άκουγα από συντρόφους μιας νεότερης γενιάς, με όχι τόσο μακρόχρονη ασχολία με τα κομματικά πράγματα. Πραγματικά, θα με τρόμαζε.
Δεν υπάρχει καμία πρόθεση και καμία βάση σε αυτό. Δεν αποκλείεται κανένας, δεν υπάρχουν επιλογές κατά το δοκούν, το πεδίο είναι ανοιχτό σε όποιον θέλει, αυτή τη στιγμή, μέσα στο Κίνημα, να συνεισφέρει τις δυνάμεις του σε έναν δύσκολο συλλογικό αγώνα.
Γιατί όποιος σήμερα βρίσκεται, δουλεύει και προσφέρει μέσα στο Κίνημα, πρώτον, κάνει έναν πολύ μεγάλο κόπο και δεύτερον, μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου, δεν έχει συγκεκριμένο κίνητρο για τον εαυτό του. Είναι αγώνας συλλογικός και άδολος.
Τέθηκε ένα ζήτημα, γιατί αρκετές από τις επιλογές των Γραμματέων των Τομέων έγιναν εκτός μελών του Εθνικού Συμβουλίου. Καταρχήν, θέλω να πω ότι η ιδιότητα του μέλους του Εθνικού Συμβουλίου δεν είναι διαβατήριο και, αν κάποιοι το είδαν έτσι στο παρελθόν, είναι λάθος. Οι σύντροφοι, οι οποίοι ανέλαβαν ως υπεύθυνοι των Τομέων, είναι παλιοί σύντροφοι, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν καθοδηγήσει από θέσεις ευθύνης το Κίνημα και νομίζω ότι, σε αυτό το επίπεδο τουλάχιστον, δεν έχουν να αποδείξουν κάτι.
Βεβαίως, η ανανέωση δεν πρέπει να γίνεται με επιβολή, πρέπει να γίνεται με αποδοχή. Για να έχεις όμως την αποδοχή, πρέπει να έχεις την ευκαιρία να δείξεις ότι μπορείς. Και μην μου πείτε ότι, ότι ήταν εύκολο μέχρι σήμερα να δοθεί η ευκαιρία σε ανθρώπους που μπορούν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, να δουν εάν μπορούν, και να προσφέρουν αυτά τα οποία μπορούν.
Άρα, ναι, δεν επιβάλλουμε ανανεώσεις, αλλά κάνουμε και μια συμφωνία σήμερα, η οποία λέει ότι θα κάνουμε κάθε προσπάθεια, μεγάλη προσπάθεια, όλοι μας. Όλες αυτές τις παθογένειες του παρελθόντος, με τα ρολόγια, τα χαρτάκια, τις συγκεντρώσεις, τις παρασυγκεντρώσεις, τις γραμμές, τις σταυροδοσίες, να τις αφήσουμε στην άκρη. Γιατί τότε, πράγματι, θα έχουμε δώσει την ευκαιρία σε αυτούς που θέλουν να προσφέρουν, να το κάνουν.
Επίσης, καταλαβαίνω την αγωνία ορισμένων συντρόφων, όμως στην τοποθέτησή τους, σχετικά με τον προγραμματισμό των Τομέων, υπάρχει μια παρανόηση. Σύντροφοι, δεν υπάρχει καμία σύγκρουση ανάμεσα στο έργο των Τομέων και στις Τομεακές Οργανώσεις.
Είναι στο χέρι μας, να συνεργαστούν οι Τομεακές μας Οργανώσεις, που έχουν να κάνουν κυρίως με τη δράση του Κινήματός μας, με τους Τομείς, που θα τις υποβοηθήσουν να πάρουν εκείνο το δρόμο και εκείνη την πολιτική κατεύθυνση, ώστε να είναι περισσότερο αποτελεσματικές, και στους μαζικούς χώρους και βεβαίως, στη λειτουργία του Κινήματος. Δεν έχουμε κάτι να μοιράσουμε.
Τέθηκε το ερώτημα, γιατί δεν ανασυγκροτούμε το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, δεν μπορώ να πω ότι έχουμε ανασυγκροτήσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά μπορώ να πω, πρώτον, ότι καταβάλλω και καταβάλλει και το Πολιτικό Συμβούλιο, κάθε δυνατή προσπάθεια για να το καταφέρουμε. Και πάνω απ' όλα, ότι από την επόμενη ημέρα της εκλογής μου από εσάς, από το Εθνικό Συμβούλιο, αυτή ήταν η πρώτη και η μοναδική εντολή που έχω από τον Πρόεδρο. Δεν έχω καμία άλλη εντολή. Η μόνη εντολή που μου έχει δώσει ο Πρόεδρος, είναι να λειτουργήσει το Κίνημα. Και με βάση αυτή την εντολή, εγώ θα προσπαθήσω να τον κοιτάξω στα μάτια όταν τελειώσει αυτή η θητεία και να κοιτάξω και όλους εσάς.
Έγινε σήμερα μια σοβαρή ιδεολογική κουβέντα εδώ. Βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις, ήταν και μια αναπαραγωγή ζητημάτων που έχουν απασχολήσει το Κίνημά μας στο παρελθόν. Και αυτό είναι καλό. Συμφωνούμε όλοι ότι ήταν πολύ καλό το ότι μιλήσαμε σήμερα. Και αποδεικνύει αυτό που είπα και στην αρχική μου τοποθέτηση, ότι όχι μόνο δεν έχουμε χάσει την ψυχή μας, όχι μόνο δεν κινδυνεύουμε να την χάσουμε, αλλά εμείς πραγματικά βάζουμε την ψυχή μας σε αυτή την υπόθεση.
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, είναι η πρώτη φορά από το 1981 και μετά, που ο λαός μας ακουμπά τόσο πολύ στην πολιτική. Γιατί καταλαβαίνει ότι αυτή η συγκυρία, αυτή η στιγμή, είναι πάρα πολύ δύσκολη, για να πει ο καθένας μας, ως απλός πολίτης, ότι θα τα φέρει βόλτα μόνος του. Θέλει συλλογικές προσπάθειες και, πάνω απ' όλα, θέλει ισχυρή πολιτική καθοδήγηση, θέλει πολιτικά πρόσωπα, πολιτικές ηγεσίες, που θα μπορέσουν να σηκώσουν το βάρος στους ώμους τους.
Και είμαστε τυχεροί και υπερήφανοι που, σε αυτή τη συγκυρία, έχουμε για Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου.
Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι δεν πιστεύω πως, σήμερα, είχαμε ανάγκη από «Συνέδριο έκτακτης ανάγκης». Και να κάνω εδώ και μια παρένθεση, επειδή ειπώθηκε ότι έδειξα έξοδο, αρνούμαι ότι έδειξα έξοδο και αρνούμαι ότι μίλησα προσωπικά για συντρόφους.
Έκανα κάποια στιγμή μια δήλωση, τη μοναδική που έχω κάνει ως δήλωση ή σχόλιο, σε οτιδήποτε έχει ειπωθεί, όταν μου απευθύνθηκε συγκεκριμένη ερώτηση, για το κατά πόσον είναι «σκληρή, νεοφιλελεύθερη πολιτική, η ακολουθούμενη πολιτική από το ΠΑΣΟΚ». Θεώρησα υποχρέωσή μου, ως Γραμματέας του Κινήματος, να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα.
Δεν είχε να κάνει με προσωπική αντιπαράθεση, ούτε με πρόσωπα, ούτε με θέσεις και απόψεις.
Πιστεύω λοιπόν ότι, σήμερα, δεν χρειαζόμαστε «Συνέδριο έκτακτης ανάγκης». Είναι μια σύνοδος του Εθνικού Συμβουλίου, επικύρωσης της απόφασης του λαού στις 4 του Οκτώβρη, για να πάμε όλοι μπροστά.
Και νομίζω ότι, σήμερα, στο τέλος αυτής της διαδικασίας, μπορούμε να πούμε όλοι μαζί και όλοι από την αρχή, ότι χτίζουμε μια Ελλάδα που δεν θα μας πληγώνει πια.
Φτιάχνουμε ένα ΠΑΣΟΚ, που θα μας εκφράζει περισσότερο.
Ευχαριστώ.
