κ.ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ

Όλοι διερωτώνται καθημερινά τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα. Πως θα μπορέσει να προχωρήσει η χώρα. Άντε και την πήραμε τη δόση. Μετά; Θα συνεχίσουμε να ζούμε με την αγωνία της επόμενης; Πάλι θα βασανίζουμε τον λαό μας και θα παρακαλάμε για «πολιτική λύση» στην καταβολή της επόμενης δόσης;

Έχει επανειλημμένα ειπωθεί και αποδειχθεί ότι το πρόβλημα της χώρας είναι  πρωτίστως πολιτικό. Σε πολλές καμπές μάλιστα η πολιτική λειτουργία  των πρωταγωνιστών, όπως είναι φυσικό, καθόρισε και τις εξελίξεις.  Ο κ. Αντώνης Σαμαράς πρόπερσι το καλοκαίρι προτίμησε να υπηρετήσει την προσωπική του φιλοδοξία και αποδόμησε έναν έλληνα πρωθυπουργό, διαδίδοντας ότι υπέβαλε την παραίτησή του ενώπιόν του. Η χώρα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία συμπόρευσης των βασικών πολιτικών δυνάμεων και πάρα πολύ χρόνο. Στη συνέχεια όταν η κυβέρνηση Παπαδήμου προσπαθούσε να κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη της Συνόδου Κορυφής του Οκτωβρίου του 2011, ήταν ξεκάθαρος ότι θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές, ακόμη και διπλές, προκειμένου και πάλι να υπηρετήσει την προσωπική του φιλοδοξία. Από τον Φεβρουάριο του 2012 η κυβέρνηση λειτουργούσε μόνο ως πρωθυπουργικό γραφείο και ως υπουργείο οικονομικών. Από τους υπόλοιπους η συντριπτική πλειοψηφία άρχισε τις δηλώσεις, τις εκδηλώσεις και τα κανακέματα στην εκλογική τους περιφέρεια. Η χώρα έχασε και πάλι μια μεγάλη ευκαιρία και πολύ χρόνο. Έγινε λοιπόν πρωθυπουργός ο κ.Αντώνης Σαμαράς, διαλύθηκε το ΠΑΣΟΚ, έφτασε η Χρυσή Αυγή το 14% και ο  κ.Τσίπρας έγινε γνωστός και στο εξωτερικό για την, επικίνδυνη για τη χώρα, μη συναίσθηση της ευθύνης αλλά και της παγκόσμιας πραγματικότητας. Τώρα;

Είναι προφανές ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς, όσο κι αν τα μέσα ενημέρωσης τον αβαντάρουν, εξάντλησε τις προσδοκίες και τα επικοινωνιακά και βρίσκεται ενώπιον των προβλημάτων του τόπου. Αυτά που όσο εύκολα τα έλυνε στο Ζάππειο τόσο δυσεπίλυτα φαίνονται τώρα. Όταν σύντομα εξαντλήσει τα επικοινωνιακά του αποθέματα τότε θα του απομείνει μια εξίσου επικοινωνιακή απόδραση. Γιατί δεν είναι σε θέση να πετύχει το ζητούμενο της τριπλής συγκυβέρνησης. Αυτό που τόσο διαφημίζει: την Κυβέρνηση Εθνικής Συνευθύνης. Στηρίζεται σε μια «κυβέρνηση φρανκεστάιν» κομματικών του στελεχών με τεχνοκρατικά στελέχη διαφορετικής πολιτικής φιλοσοφίας, χωρίς κανένα υπόβαθρο πολιτικής συμφωνίας. Όλο αυτό το διάστημα σε τίποτα δεν ομογενοποιείται η πολιτική αντίληψη και λειτουργία αυτής της κυβέρνησης. Για τον λόγο αυτό δεν κερδίζει και την εμπιστοσύνη των πολιτών, ως Κυβέρνηση Εθνικής Συνευθύνης. Το νερό βέβαια σε αυτόν τον αδιέξοδο μύλο το έριξε και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος. Κουρασμένος και ο ίδιος αλλά και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ από την πρόσφατη τραυματική  τους εμπειρία σε κυβερνητικούς θώκους, τρέμοντας περαιτέρω πολιτική φθορά αλλά και αναγκασμένος από τη στοιχειώδη εθνική ευθύνη να έχει κυβέρνηση ο τόπος, δεν τόλμησε να απαιτήσει προϋποθέσεις Εθνικής Συνευθύνης. Γι’ αυτό και αποφάσισε να καταστεί ολίγον έγγυος. Έτσι κατέληξε και να μην συγκυβερνά και να χρεώνεται πολιτικά.

Σήμερα ο τόπος και πάλι χρειάζεται αυτά που δεν τόλμησαν να κάνουν (το καλοκαίρι του 2011, τον Νοέμβριο του 2011, τον Μάιο ή τον Ιούνιο του 2012), όλοι οι, υποκινούμενοι από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, πρωταγωνιστές. Κυβέρνηση Εθνικής Συνευθύνης από πολιτικά στελέχη όλων των παρατάξεων που θα αποφασίσουν να συμμετέχουν στην Κυβέρνηση. Οι αρχηγοί των κομμάτων που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση σε ρόλο Αντιπροέδρων. Και πρωθυπουργός πολιτικό πρόσωπο κοινής αποδοχής. Δέσμευση ότι αυτή η κυβέρνηση θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας τις μεταρρυθμίσεις (ξέρετε τις κανονικές στην πράξη και όχι τις γιαλαντζί μόνο στους νόμους)  και θα οδηγήσει τη χώρα στη λήξη της κοινοβουλευτικής θητείας, σε σταθερό οικονομικό περιβάλλον, σε εκλογές που ο λαός θα κρίνει ψύχραιμα την υπευθυνότητα και τη λειτουργία της κάθε μιάς παράταξης. Όλοι μαζί με κοινό στόχο για την πατρίδα. Πατριωτισμός που θα εξοστρακίσει την ωμή πολιτική και πραγματική βία του εθνικισμού της Χρυσής Αυγής. Είναι τόσο δύσκολο; Δεν νομίζω. Λίγο σθένος και συναίσθηση ευθύνης θέλει κ.Σαμαρά. Κάντε το όπως ο Γιώργος. Τηλεφωνείστε στον κ.Βενιζέλο και τον κ.Κουβέλη αλλά και τον κ.Τσίπρα και τον κ.Καμμένο και πείτε τους ότι δεν έχετε στόχο την πρωθυπουργία. Άλλωστε πρωθυπουργός γίνατε. Πείτε τους ότι έχετε σαν στόχο μόνο να σώσετε την Ελλάδα. Και να έχετε πίστη ότι, αυτή τη φορά, κάποιοι από την άλλη μεριά του τηλεφώνου θα καταλάβουν. Γιατί αν δεν καταλάβουν κακό του κεφαλιού τους. Ακόμη κι αν γίνουν πρωθυπουργοί στο μέλλον.

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ ΝΑΙ - ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΧΙ

Αντιγράφω από το www.capital.gr (αν και στην επίσημη σελίδα του ΠΑΣΟΚ δεν βρήκα ανακοίνωση): Με ανακοίνωση που εξέδωσε πριν από λίγο το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, επιχειρεί να λάβει αποστάσεις από το σημερινό άρθρο του επικοινωνιακού συμβούλου του Ευ. Βενιζέλου, Γ. Δατσέρη στην εφημερίδα «Έθνος», όπου ο κ. Δατσέρης ασκούσε σφοδρή κριτική στον Ανδρ. Λοβέρδο ενόψει της αποψινής του ομιλίας για την παρουσίαση του βιβλίου του και πολιτικού του μανιφέστου με τίτλο «Νέα Ελληνική Ανόρθωση».

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Το σημερινό άρθρο-βιβλιοκριτική του Γ. Δατσέρη στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ για το βιβλίο του Ανδρέα Λοβέρδου αποτυπώνει προσωπικές απόψεις του κ. Δατσέρη, προφανώς στο πλαίσιο ανοικτού διαλόγου μεταξύ ενός βουλευτή και ενός στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που συνδέονται μεταξύ τους με φιλία και μακρά κοινή διαδρομή».

Τώρα πλάκα μας κάνετε; άντε και να θεωρήσουμε ότι το άρθρο ήταν βιβλιοκριτική (!!!) η θέση του υπεύθυνου τύπου του ΠΑΣΟΚ στο ΒΗΜΑ FM, ότι «Το ΠΑΣΟΚ ήταν μια φούσκα της Μεταπολίτευσης» τι ήταν; Δεν είμαι από εκείνους που σοκάρονται με τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς αλλά κύριε Πρόεδρε είναι ή δεν είναι υπεύθυνος Επικοινωνίας στο ΠΑΣΟΚ; Ακόμη και εάν δεχθούμε ότι “αποτυπώνει προσωπικές απόψεις” με ποιό ψυχολογικό και ηθικό ανάστημα αύριο το πρωί θα επικοινωνήσει τις απόψεις ενός κόμματος-φούσκα το συγκεκριμένο στέλεχος; Εκτός αν το ΠΑΣΟΚ σταμάτησε να είναι φούσκα από την ώρα που ο σ.Δατσέρης ανέλαβε καθήκοντα. Άρα ή θα πρέπει να πει ότι δεν εννοούσε αυτό που είπε ή να παραιτηθεί της κομματικής θέσης του Γραμματέα του Τομέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ. Ή βιβλιοκριτική ή επικοινωνία. Και τα δύο δεν γίνονται.

ΚΑΛΕ ΑΦΗΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Ο Λακόπουλος ... πάντα στρατευμένος, με τον πλέον κυνικό λόγο, στα συμφέροντα του ΔΟΛ. "Ρε παιδιά αφήστε και τον δικό μας να γίνει Πρόεδρος" θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του άρθρου. Για ξεκάρφωμα στο protagon και όχι στις στήλες του. Αυτά να τα βλέπει ο Βενιζέλος που νόμιζε ότι η στήριξη που του προσέφεραν τόσα χρόνια ήταν "χάριν της προσωπικότητός του" και όχι των συμφερόντων και μεθοδεύσεων του ΔΟΛ.


Από το protagon 09/11/2012 με τίτλο : Κάποιος να τον λυτρώσει


του Γιώργου Λακόπουλου
Γιατί πρέπει ένας πολιτικός που εμφανίσθηκε στο προσκήνιο ως ο πιο χαρισματικός της γενιάς τους να φτάσει την απαξίωσή του ως το τέλος; Δεν υπάρχει γύρω του ένας σοβαρός άνθρωπος να εξηγήσει στον Βαγγέλη Βενιζέλο ότι βλάπτει διαρκώς εαυτόν και αλλήλους με το ύφος της δημόσιας παρουσίας του; Ότι με τις επιλογές του έχασε ακόμη και τη σημασία του να εμφανίζεται ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, γιατί απλούστατα ούτε κανονικό ΠΑΣΟΚ υπάρχει πλέον, ούτε ο ίδιος είναι κανονικός πρόεδρος;
Τι νόημα έχει να κρατάει ένα αξίωμα το οποίο ούτε ο ίδιος μπορεί να επιβάλλει, ούτε και οι υπόλοιποι του αναγνωρίζουν, ακόμη και αυτοί που προτιμούν να σιωπούν μέχρι σήμερα; Πού θα τον οδηγήσει αυτή η περιδίνιση στα συντρίμμια ενός πολιτικού κόμματος, του οποίου το DNA δεν γνωρίζει, ούτε μπορεί να κατανοήσει και να διαχειριστεί. Τουλάχιστον ο Γιάννης Ζίγδης είχε ιστορία στο χώρο που αποδιαρθρώθηκε επί των ημερών του.
Ο Βενιζέλος εμφανίστηκε στο ΠΑΣΟΚ υπό συνθήκες που ο ίδιος θεωρεί «μεγαλειώδεις». Ακολούθησε την τελευταία φάση της διαδρομής του Ανδρέα Παπανδρέου ως νεοσύλλεκτος φέρελπις, συνέχισε με τον Σημίτη ως δελφίνος και έσπασε τα μούτρα του όταν προσπάθησε να στραπατσάρει τον επόμενο Παπανδρέου, για να καταλήξει τελικά στο έλεός του. Δέχθηκε να πάει να χάσει στη θέση του και - για όσους ξέρουν το ΠΑΣΟΚ - χάρη σε αυτόν απέκτησε το σημερινό τίτλο του. Είναι προφανές άλλωστε ότι υστερεί απέναντί του σε ηγετικότητα.
Ωστόσο ακόμη και με αυτή τη διαδρομή είχε προοπτική να αφήσει το ίχνος του στο δημόσιο βίο, αρκεί να έδειχνε ότι αντιλαμβάνεται τους βασικούς κανόνες της πολιτικής. Δηλαδή να κινηθεί πέρα από το ναρκισσισμό της ρητορικής του. Να ακούσει, να συμμεριστεί, να κατανείμει και να ενταθεί. Δεν το έκανε, χειρίσθηκε λανθασμένα και αλαζονικά τα πολιτικά δεδομένα της συγκυρίας, και τελικά φορτώθηκε μια εξευτελιστική ήττα, για την οποία παραδόξως υπερηφανεύεται.
Έκτοτε απωθεί διαρκώς ό,τι απέμεινε στο ΠΑΣΟΚ, από στελέχη μέχρι ψηφοφόρους, ενιοτε με τη συμπεριφορά του και μόνο - χωρίς να είναι σε θέση να εισφέρει νέο αίμα για να αντικαταστήσει ό,τι χάνει. Στο λίγο διάστημα που είναι επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει λάθος που να μην έκανε. Προκύπτει άλλωστε απ' τη διαρκώς συρρικνωμένη εικόνα του ιδίου και του ΠΑΣΟΚ. Γιατί να ζουν αυτό το δράμα όσοι απλοί άνθρωποι είχαν ανυστερόβουλους δεσμούς με αυτό το χώρο;
Τα υπόλοιπα είναι εσωτερική υπόθεση. Αλλωστε τα κόμματα έχουν τις ηγεσίες που τους αξίζουν- σε κάθε περίοδο. Ανεξάρτητα όμως από την ατυχή έκβαση της ηγεσίας του, γιατί αυτός ο, κατά τα λοιπά ταλαντούχος, πολιτικός επιτρέπει στον εαυτό του να του κάνουν έως και πλάκα οι υπόλοιποι και να προσπαθούν να τον τρελάνουν με όσα συμβαίνουν γύρω του;
Πόσο μακριά από την απλή πολιτική λογική, αλλά και την εσωτερική ψυχολογία του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται για να διαγράφει τον Σκανδαλίδη, αλλά να μην αγγίζει τον Παπανδρέου; Δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αρχηγός που τον αγνοεί η μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα; Ή πού οδηγεί να του ζητάει ο - ευφυέστερός του πολιτικά- Λοβέρδος να τη συγκαλέσει, ενώ ο ίδιος – ο Λοβέρδος - ετοιμάζει εναλλακτικά νέο κόμμα;
Αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος που εμφανίσθηκε κάποτε στο ΠΑΣΟΚ ως στέλεχος–θαύμα βρίσκεται πιασμένος στα δίχτυα του. Όσο σπαρταράει, τόσο περισσότερο μπλέκεται. Ας του μιλήσει κάποιος καθαρά για τον λυτρώσει. Ο μακαρίτης ο Ευάγγελος Αβέρωφ όταν είδε ότι δεν μπορεί να λύσει το γόρδιο δεσμό, τον έκοψε με μια απλή συνέντευξη.

Κάποιοι «καθωσπρέπει κύριοι» του δημοσιογραφικού κόσμου, που το παίζουν και bloggers, σκύλιασαν σήμερα με την προχθεσινή μου ανάρτηση. Ναι, λοιπόν, ΕΙΜΑΙ «ΚΗΠΟΥΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ». Σας επισυνάπτω και την απόδειξη από το αμπέλι του σπιτιού μου.

 

Εσύ ανώνυμε δημοσιογραφίσκε που βιάστηκες να θεωρήσεις τον εαυτό σου spokeman της τρόϊκας εσωτερικού Ραγκούση-Λοβέρδου-Διαμαντοπούλου, επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου, για να βγάζεις τα προς το ζην, πόσο στενοχωριέσαι σήμερα που τα πουλέν σου τα σπάσαν και δεν έχεις να προσμένεις τίποτα, για να μασήσεις; Τρία χρόνια τώρα, σας έμαθα καλά. Κάθε φορά που θα ξύνεστε στη μαγκούρα θα «τ’ ακούτε». Κατανοητό; Α!Α!Α! και κάτι ακόμη. Δείτε και την κατάληξη σε τελεσίδικη δικαστική απόφαση ενός ιδίου τύπου με τα σημερινά σας κατασκευασμένα δημοσιεύματα:

Ελεύθερος Τύπος της Τετάρτης 24 Οκτωβρίου 2012.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

…. Έστω……