Όλοι διερωτώνται καθημερινά τι
πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα. Πως θα μπορέσει να προχωρήσει η χώρα. Άντε
και την πήραμε τη δόση. Μετά; Θα συνεχίσουμε να ζούμε με την αγωνία της
επόμενης; Πάλι θα βασανίζουμε τον λαό μας και θα παρακαλάμε για «πολιτική λύση»
στην καταβολή της επόμενης δόσης;
Έχει επανειλημμένα ειπωθεί και αποδειχθεί ότι το
πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό. Σε πολλές καμπές μάλιστα η πολιτική λειτουργία των πρωταγωνιστών, όπως είναι φυσικό, καθόρισε και τις εξελίξεις. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς πρόπερσι το
καλοκαίρι προτίμησε να υπηρετήσει την προσωπική του φιλοδοξία και αποδόμησε
έναν έλληνα πρωθυπουργό, διαδίδοντας ότι υπέβαλε την παραίτησή του ενώπιόν του.
Η χώρα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία συμπόρευσης των βασικών πολιτικών δυνάμεων και
πάρα πολύ χρόνο. Στη συνέχεια όταν η κυβέρνηση Παπαδήμου προσπαθούσε να
κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη της Συνόδου Κορυφής του Οκτωβρίου του 2011, ήταν ξεκάθαρος
ότι θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές, ακόμη και διπλές, προκειμένου και πάλι να
υπηρετήσει την προσωπική του φιλοδοξία. Από τον Φεβρουάριο του 2012 η κυβέρνηση
λειτουργούσε μόνο ως πρωθυπουργικό γραφείο και ως υπουργείο οικονομικών. Από τους
υπόλοιπους η συντριπτική πλειοψηφία άρχισε τις δηλώσεις, τις εκδηλώσεις και τα
κανακέματα στην εκλογική τους περιφέρεια. Η χώρα έχασε και πάλι μια μεγάλη
ευκαιρία και πολύ χρόνο. Έγινε λοιπόν πρωθυπουργός ο κ.Αντώνης Σαμαράς,
διαλύθηκε το ΠΑΣΟΚ, έφτασε η Χρυσή Αυγή το 14% και ο κ.Τσίπρας έγινε γνωστός και στο εξωτερικό για την, επικίνδυνη για τη χώρα, μη συναίσθηση της
ευθύνης αλλά και της παγκόσμιας πραγματικότητας. Τώρα;
Είναι προφανές ότι ο κ.
Αντώνης Σαμαράς, όσο κι αν τα μέσα ενημέρωσης τον αβαντάρουν, εξάντλησε τις
προσδοκίες και τα επικοινωνιακά και βρίσκεται ενώπιον των προβλημάτων του τόπου.
Αυτά που όσο εύκολα τα έλυνε στο Ζάππειο τόσο δυσεπίλυτα φαίνονται τώρα. Όταν
σύντομα εξαντλήσει τα επικοινωνιακά του αποθέματα τότε θα του απομείνει μια εξίσου
επικοινωνιακή απόδραση. Γιατί δεν είναι σε θέση να πετύχει το ζητούμενο της
τριπλής συγκυβέρνησης. Αυτό που τόσο διαφημίζει: την Κυβέρνηση Εθνικής Συνευθύνης.
Στηρίζεται σε μια «κυβέρνηση φρανκεστάιν» κομματικών του στελεχών με
τεχνοκρατικά στελέχη διαφορετικής πολιτικής φιλοσοφίας, χωρίς κανένα υπόβαθρο πολιτικής συμφωνίας. Όλο αυτό το διάστημα σε
τίποτα δεν ομογενοποιείται η πολιτική αντίληψη και λειτουργία αυτής της
κυβέρνησης. Για τον λόγο αυτό δεν κερδίζει και την εμπιστοσύνη των πολιτών, ως Κυβέρνηση Εθνικής Συνευθύνης. Το νερό
βέβαια σε αυτόν τον αδιέξοδο μύλο το έριξε και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης
Βενιζέλος. Κουρασμένος και ο ίδιος αλλά και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ από την
πρόσφατη τραυματική τους εμπειρία σε κυβερνητικούς θώκους, τρέμοντας περαιτέρω
πολιτική φθορά αλλά και αναγκασμένος από τη στοιχειώδη εθνική ευθύνη να έχει
κυβέρνηση ο τόπος, δεν τόλμησε να απαιτήσει προϋποθέσεις Εθνικής Συνευθύνης. Γι’
αυτό και αποφάσισε να καταστεί ολίγον έγγυος. Έτσι κατέληξε και να μην
συγκυβερνά και να χρεώνεται πολιτικά.
Σήμερα ο τόπος και πάλι
χρειάζεται αυτά που δεν τόλμησαν να κάνουν (το καλοκαίρι του 2011, τον Νοέμβριο του 2011, τον Μάιο ή τον Ιούνιο του 2012), όλοι οι,
υποκινούμενοι από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, πρωταγωνιστές. Κυβέρνηση
Εθνικής Συνευθύνης από πολιτικά στελέχη όλων των παρατάξεων που θα αποφασίσουν να συμμετέχουν
στην Κυβέρνηση. Οι αρχηγοί των κομμάτων που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση σε ρόλο
Αντιπροέδρων. Και πρωθυπουργός πολιτικό πρόσωπο κοινής αποδοχής. Δέσμευση ότι
αυτή η κυβέρνηση θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας τις μεταρρυθμίσεις (ξέρετε τις κανονικές
στην πράξη και όχι τις γιαλαντζί μόνο στους νόμους) και θα οδηγήσει τη χώρα στη λήξη της
κοινοβουλευτικής θητείας, σε σταθερό οικονομικό περιβάλλον, σε εκλογές που ο λαός
θα κρίνει ψύχραιμα την υπευθυνότητα και τη λειτουργία της κάθε μιάς παράταξης.
Όλοι μαζί με κοινό στόχο για την πατρίδα. Πατριωτισμός που θα εξοστρακίσει την ωμή
πολιτική και πραγματική βία του εθνικισμού της Χρυσής Αυγής. Είναι τόσο δύσκολο;
Δεν νομίζω. Λίγο σθένος και συναίσθηση ευθύνης θέλει κ.Σαμαρά. Κάντε το όπως ο
Γιώργος. Τηλεφωνείστε στον κ.Βενιζέλο και τον κ.Κουβέλη αλλά και τον κ.Τσίπρα και τον
κ.Καμμένο και πείτε τους ότι δεν έχετε στόχο την πρωθυπουργία. Άλλωστε
πρωθυπουργός γίνατε. Πείτε τους ότι έχετε σαν στόχο μόνο να σώσετε την Ελλάδα. Και να έχετε
πίστη ότι, αυτή τη φορά, κάποιοι από την άλλη μεριά του τηλεφώνου θα
καταλάβουν. Γιατί αν δεν καταλάβουν κακό του κεφαλιού τους. Ακόμη κι αν γίνουν
πρωθυπουργοί στο μέλλον.